Wiedeńskie ciekawostki i absurdy cz.1

18:23 Pepa 23 Comments

Witajcie moje kochane Czytelniczki (i Czytelnicy, jeżeli oczywiście jacyś są)! Korzystając z tego, że los się do mnie uśmiechnął i mam niepowtarzalną szansę pomieszkania przez rok w Wiedniu, postanowiłam stworzyć nową serię wpisów "Wiedeńskie ciekawostki i absurdy". Przyznam, że inspiracją była dla mnie Izis, która w cyklu "Ciekawostki znad fiordów" w bardzo interesujący sposób opisuje swoje codzienne życie w Norwegii. Bardzo polecam i to nie tylko osobom, które są zafascynowane Skandynawią! Wracając do stolicy Austrii, będę opisywała w tej serii wszystko to, co mnie zaskoczyło, począwszy od architektury i unikalnych rozwiązań, a skończywszy na tutejszych zwyczajach i stylu życia. Mam nadzieję, że Wam się spodoba!

1. Nad pięknym modrym Dunajem... tylko którym?
Wspominałam już, że zanim zamieszkałam w Wiedniu nigdy wcześniej tam nie byłam? Gdy dwa miesiące wcześniej dowiedziałam się, że wyjedziemy do stolicy Austrii, próbowałam powstrzymać się od przeglądania map Google i studiowania zdjęć w Internecie. Chciałam mieć niespodziankę.
JadÄ…c pod koniec wrzeÅ›nia zaÅ‚adowanym po brzegi autem miaÅ‚am przed oczami mgliste wyobrażenie miasta: stare kamienice, dostojne gmachy, paÅ‚ace i ogrody peÅ‚ne róż, wesoÅ‚e miasteczko... a wzdÅ‚uż tego wszystkiego wije siÄ™ niczym wstÄ™ga piÄ™kny, modry Dunaj z walca Johanna Straussa, otoczony uroczymi kafejkami, sklepikami i promenadÄ…, którÄ… wieczorem oÅ›wietlajÄ… stare uliczne latarnie. Zakochani spacerujÄ… pod rÄ™kÄ™, w powietrzu unosi siÄ™ woÅ„ kwiatów, na gÅ‚adkiej tafli wody pÅ‚ywajÄ… dostojnie kaczki i Å‚abÄ™dzie... Stop! To już chyba nie ten utwór :). 
Pierwszy wieczór na mieście był dość chaotyczny, bo uparłam się, że chcę zobaczyć rzekę. Katedra św. Szczepana. Fajnie, tylko w którą stronę do Dunaju? Prater. O! O! Diabelski młyn! Pewnie za nim jest Dunaj! I tak jeszcze kilka razy. Coraz bardziej oddalaliśmy się od centrum aż w końcu dotarliśmy do popisanego graffiti mostu. Było nieprzyjemnie zimno, ciemno i głucho. Nie licząc żula, który spał na ławce i grupki podejrzanych typów nie było tam żywej duszy. Oglądając się za siebie, szybkim krokiem doszliśmy do połowy mostu, gdzie ukryta była (na szczęście!) stacja metra i z ulgą opuściliśmy to miejsce. Kolejny raz w życiu miałam okazję przekonać się o tym, że rzeczywistość ma się nijak do pięknych wyobrażeń.
Dunaj widziany z Kahlenbergu.
Tego samego wieczoru, po powrocie do mieszkania wyciągnęłam z torby podróżnej przewodnik po Wiedniu, który kupiłam w Polsce i zaczęłam studiować plan miasta. Pomijając fakt, że Dunaj do którego udało mi się dotrzeć miał dwa koryta, to w dodatku jest jeszcze Donaukanal i Alte Donau? To który jest tym właściwym Dunajem?
Donaube i Neue Donau
Źródło: www.wikipedia.de

Alte Donau
Źródło: www.wikipedia.de

Donaukanal
Źródło: www.wikipedia.de
Współczesny przebieg rzeki jest wynikiem jej regulacji. Kiedyś stolicę Austrii nękały liczne powodzie. Żeby chronić swoje miasto przed niszczycielskim żywiołem, Wiedeńczycy "wyprosili Dunaj" z centrum i przesunęli go dalej, tworząc nowe koryto oraz rozlewisko Alte Donau. Płynący najbliżej starówki Donaukanal, zwany także Małym Dunajem, jest pierwotną odnogą, która została ujarzmiona przy pomocy betonowych umocnień i zachowana do dziś.
MijaÅ‚y lata i WiedeÅ„ coraz bardziej siÄ™ rozrastaÅ‚. Dawne tereny podmiejskie zaczęły być coraz liczniej zasiedlane, a zaraz za rzekÄ… powstawaÅ‚ nowoczesny kompleks wieżowców zwany UNO City. Potrzebowano nowego rozwiÄ…zania, które zapewniÅ‚oby ochronÄ™ przeciwpowodziowÄ… nie tylko zabytkowej części miasta, ale także nowym dystryktom. Wykopano równolegÅ‚y kanaÅ‚ Nowy Dunaj, a z pozyskanej w ten sposób ziemi utworzono wyspÄ™, która dziÅ› jest terenem rekreacyjnym. Na ponad 20 km dÅ‚ugoÅ›ci ciÄ…gnÄ… siÄ™ trasy spacerowe i Å›cieżki rowerowe. 
Donauinsel i główny nurt Dunaju, luty 2015
Prawda jest taka, że Dunaj, który kiedyś był inspiracją dla Johanna Straussa do stworzenia swojego słynnego walca, obecnie nie istnieje i kompozytor złapałby się z niedowierzaniem za głowę gdyby zobaczył jak dzisiaj wygląda wiedeński odcinek rzeki.

2. Plaże nudystów.
Nowy Dunaj ograniczony jest tamami i staje się przepływowy tylko w przypadku zagrożenia powodzią. Woda jest przejrzysta i błękitna, na jego brzegach powstały więc kąpieliska i plaże. Nie jest tajemnicą, że latem wyspa staje się mekką dla nudystów. Zresztą sam burmistrz Wiednia jest podobno stałym bywalcem i (naturalnie) popiera inicjatywę. Od znajomych dowiedziałam się, że mieli w wakacje duży problem ze znalezieniem w okolicy plaży tekstylnej, na której mogliby się poopalać w stroju kąpielowym. Nie pytałam jak to rozwiązali :)
Donauinsel i Nowy Dunaj, luty 2015
3. Wiedeńska woda.
Mało które miasto wielkości Wiednia może szczycić się wodą tak czystą, że można ją pić bezpośrednio z kranu i smakuje o wiele lepiej od butelkowanej, którą zwykliśmy kupować w sklepie. Wiedeńska woda pozyskiwana jest z alpejskich źródeł wysokogórskich i płynie do stolicy 120 km akweduktem (wspominałam już o tym we wpisie Okiem Pepy: Przedsionek Alp). Mało tego, po drodze przepływa przez elektrownię wodną wytwarzając przy tym 65 milionów kilowatogodzin energii, czyli tyle, ile potrzeba na pokrycie zapotrzebowania na prąd całego miasta!
Wiedeńska woda pozyskiwana jest m.in. ze źródeł, które znajdują się na obszarze góry Schneeberg (2 076 m n.p.m.)
Zanim zamieszkałam w stolicy Austrii, całe życie spędziłam na Śląsku i od dziecka krzyczano na mnie "Nie pij wody z kranu! Rozchorujesz się i będzie cię bolał brzuch!". Czasami nalewałam sobie trochę do szklanki, ale tylko wtedy gdy zapomniałam kupić czegoś do picia a woda w czajniku była za gorąca. Była niedobra, śmierdziała chlorem i chciało się po niej jeszcze bardziej pić. To jednak nic w porównaniu z wodą w Warszawie. Do dziś pamiętam smak herbaty, którą poczęstowała mnie koleżanka gdy ją odwiedziłam. Po takich doświadczeniach ciężko mi się przełamać i całkowicie zrezygnować z butelkowanej wody. Mimo, że od czasu do czasu piję Wienerwasser (np. na mieście gdy podawana jest razem z kawą i przynoszona w szklance), to będąc w mieszkaniu ciężko mi odkręcić kran, tak po prostu nalać sobie wody i ją wypić. Gdzieś głęboko w podświadomości mam zakodowane, że kranówa jest paskudna i gdy widzę skąd się wydostaje, to nie mam ochoty jej próbować. Powoli się przekonuję, ale nadal kupuję butelkowaną wodę niegazowaną, mimo że jest dwa razy droższa od tej z bąbelkami i w sklepie czasami trzeba się nieźle jej naszukać.

4. Spittelau.
Czy spoglądając na budynek na zdjęciu wpadlibyście na to, że jest to... spalarnia śmieci? Spittelau jest przykładem tego, że dzięki nowoczesnym technologiom tego typu obiekt nie musi być wcale uciążliwy dla otoczenia, a wręcz może stać się dumą miasta!
Na początku funkcjonowania spalarnia dostarczała energię cieplną pobliskiemu szpitalowi. Obiekt od początku budził kontrowersje i jego powstaniu sprzeciwiali się nie tylko ekolodzy, lecz przede wszystkim sami mieszkańcy. Po pożarze i wielu publicznych dyskusjach, odbudowano Spittelau, wyposażając spalarnię w najnowocześniejsze urządzenia i technologie. Nowy, niespotykany wygląd budynku niczym z "Baśni tysiąca i jednej nocy" jest dziełem lokalnego artysty, Friedensreicha Hudertwassera. Uważał on, że pospolita i często bezduszna architektura nie tylko obiektów przemysłowych, ale także budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej to takie samo zanieczyszczenie środowiska, jak emisja pyłów z kominów, wylewanie ścieków do rzeki czy zatruwanie gleby. Dzieła Hudertwassera pojawią się także w moich kolejnych wpisach z cyklu Wiedeńskie ciekawostki i absurdy!
Źródło: www.wien.gv.at
Emisja zanieczyszczeń znajduje się pod stałą kontrolą, a jej wyniki są na bieżąco prezentowane mieszkańcom na tablicach świetlnych rozmieszczonych w kilku punktach miasta. Spittelau jest przykładem tego jak kontrowersyjny budynek przemysłowy zyskał powszechną akceptację wśród mieszkańców Wiednia i stał się jedną z wizytówek miasta.

Podoba Wam siÄ™ nowy cykl tematyczny? :)

23 komentarze:

  1. Fajna ta spalarnia śmieci :D

    OdpowiedzUsuń
  2. Tak czasami bywa, że nie to się zobaczy, czego można było się spodziewać. To rozczarowuje niestety. Dunaju w jego prawdziwym korycie nie ma, ale miasto jest zabezpieczone przed powodzią w jakimś stopniu. Spalarnia śmieci wygląda trochę zabawnie i z pewnością nie szpeci miasta. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  3. No spalarnia robi wrażenie, w życiu bym się nie domyśliła, że to coś takiego :). Wpis bardzo interesujący swoją drogą :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Spalarnia podchodzi mi pd domek Muminków, tylko bardziej kolorowa :D

    OdpowiedzUsuń
  5. Świetne fotki. A spalarnia...bardzo mnie urzekła.

    OdpowiedzUsuń
  6. Świetne fotki. A spalarnia...bardzo mnie urzekła.

    OdpowiedzUsuń
  7. Ja będąc w Holandii tez musiałam nieco zmienić myślenie odnośnie wody z kranu, aczkolwiek piłam ją zawsze z tabletkami do rozpuszczania typu Plusz :) ciężko jest się odzwyczaić od takich nawyków, które nam wpojono :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Jaka fajna ta spalarnia śmieci:)

    OdpowiedzUsuń
  9. piekne zdjecia:) marza mi sie wakacje w Wiedniu:)

    OdpowiedzUsuń
  10. Świetny post, będę czekać na kolejne części :) Miałam tak samo z wodą w Atenach - podawali kranową do każdego posiłku, a ja się doszukiwałam w tym próby otrucia :)

    OdpowiedzUsuń
  11. PrzepiÄ™kne Miejsce♥ Za rok już tam bÄ™dÄ™:) PozazdroÅ›cić, mieszkania w takim pieknym miejscu:) Obserwuje♥

    http://spelniaj-twoje-marzenia.blogspot.com/

    Pozdrawiam:*

    OdpowiedzUsuń
  12. Lubię takie ciekawostki o innych krajach i miejscach, bo kocham podróżować :) Akurat w Wiedniu byłam wielokrotnie, całkiem lubię to miasto, w zeszłym roku udało mi się zawitać nawet dwa razy :)

    OdpowiedzUsuń
  13. Dawno nie czytałam nic z takim zaciekawieniem :) ciekawe wygląda ta spalarnia :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Ciekawa sprawa z tÄ… wodÄ… z kranu :)

    OdpowiedzUsuń
  15. Zaszokowało mnie to o Dunaju, a jeszcze bardziej to z plażami nudystów... Zupełnie inaczej to sobie wyobrażałam, chyba podobnie jak Ty na początku ;) Przeczytałam z ogromnym zaciekawieniem i czekam na więcej! Też mam opory przed wodą z kranu, ale tutaj jest zdecydowanie ohydna

    OdpowiedzUsuń
  16. Pięknie i ciekawie to wszystko opisałaś :) Już nie mogę się doczekac dalszego ciągu :) Ta spalarnia smieci wygląda rewelacyjnie :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Widzialam ta spalarnie ;)
    W Niemczech i chyba gdzies w glab Czech tez sa takie fabryki recyclingu z pieknymi ozdobnymi budynkami!

    Czekam na kokejny post z tego cyklu!

    OdpowiedzUsuń
  18. Ojej, jaki wspaniały blog, a wpis prześwietny! W Wiedniu byłam jedynie na jarmarku świątecznym, więc trochę żałuję, że tak krótko ;). Co do wody - mieszkam na Śląsku, więc wiem, o czym piszesz! O warszawskiej wodzie jedynie słyszałam, ale widzę, że rzeczywiście coś jest z nią nie tak :P

    OdpowiedzUsuń
  19. Ale fajnie! zazdroszczę:) chciałabym tak gdzieś pomieszkać z rok (może być i nawet pół roku;)), poznać nowych ludzi, kulturę i trochę liznąć języka:D:) a Wiedeń piękne miasto:) byłam raz, ale niestety krótko;)

    OdpowiedzUsuń
  20. Dunaj na zdjęciach wygląda jak z bajki, też bym się spodziewała oświetlonych uliczek idealnych na romantyczne spacery. Natomiast najbardziej zaciekawiała mnie oryginalna budowla, jestem pełna podziwu dla człowieka który tworzy takie oryginały :)

    OdpowiedzUsuń